مهران رضوی پور؛ سلمان غفاری؛ مسعود شایسته آذر؛ ابوالفضل کاظمی؛ شایان امجدی
چکیده
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر در پیشبینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشتهاند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخصهای رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از دررفتگی شکستگیهای انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است.
روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر در پیشبینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشتهاند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخصهای رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از دررفتگی شکستگیهای انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است.
روشها: در یک مطالعه کوهورت گذشتهنگر، شاخصهای رادیوگرافی شامل طول و شیب رادیوس، کجی (tilt) ولار، زاویة قطرهاشکی (teardrop)، عمق حفرة مفصلی و فاصله قدامی خلفی (distant AP) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن (pinch & grip) مورد سنجش قرار گرفت و عملکرد به وسیله پرسشنامه کوئیک- دش (Quick DASH) ارزیابی شد.
یافتهها: نمرة درد با کوتاهی رادیال ارتباط معنیداری داشت (038/0=p)، اما مستقل از روش درمانی نبود. میزان رضایت بیماران در بیماران با عمق مفصل غیرطبیعی، جدا از سن و روش درمانی، به طور قابل توجهی پایینتر بود (004/0=p). نمرة کوئیک- دش به طور معنیداری با کوتاهی رادیال و عمق حفرة مفصلی، مستقل از روش درمانی و سن، ارتباط دارد (006/0=p). پینگذاری از طریق پوست به طور معنیداری با درد کمتر، معلولیت کمتر و رضایت بیشتر همراه بود (05/0>p).
نتیجهگیری: کوتاهی رادیال و عمق حفرة مفصلی با نتایج بالینی و عملکردی ارتباط دارد. در حالی که برخی مطالعات نشان میدهند که شاخصهای رادیوگرافی در افراد مسن لزوماً با پیامدهای عملکردی ارتباط ندارند، در این مطالعه ارتباط شاخصهای رادیولوژی با نتایج بالینی و عملکردی، مستقل از سن بود.
واژگان کلیدی: شکستگی انتهای رادیوس، شاخص رادیوگرافیک، نتایج بالینی، نتیجه عملکردی
مسعود شایسته آذر؛ مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ سید محتار اسماعیل نژاد گنجی؛ سلمان غفاری؛ مهران رضوی پور؛ ابوالفضل کاظمی؛ عماد موید عابدی
چکیده
پیشزمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنشهای پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، واکنشهای پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن ...
بیشتر
پیشزمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنشهای پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، واکنشهای پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن سختافزارهای کارگزاری شده ارتوپدی در دو بیمارستان در شهر ساری قرار گرفته بودند از طریق چک لیست، مشاهده و آزمایش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: واکنش پوستی بعد از گذاشتن سختافزار در هیچ کدام از بیماران مشاهده نشد. تنها در 66/6 % از بیماران عفونت بعد از گذاشتن سختافزار مشاهده شد و جوش نخوردن نیز در یک مورد در بیماران دیده شد. عارضه سیستماتیک نیز در هیچ کدام از بیماران مورد مطالعه دیده نشد. لیکن اکثریت بیماران التهاب بافتی متوسط در محل کارگذاری سختافزار داشتند. شواهدی دال بر بدخیمی نیز در هیچکدام از نمونههای پاتولوژی مربوط به بیماران مشاهده نشد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که التهابهای بافتی متوسط در کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی نیل و پلاک، عارضه شایع استفاده از نیل و پلاکهای ارتوپدی در مراکز مطالعه شده میباشد.
سلمان غفاری؛ مسعود شایسته آذر؛ محمد حسین کریمی نسب؛ ابوالفضل کاظمی؛ کمال سمندر
چکیده
اعمال جراحی خارج کردن سخت افزارهای ارتوپدی جزء شایعترین اعمال الکتیو ارتوپدی می باشد. باورها و نظرات جراحان ارتوپد در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی متفاوت است.راهکار مبتنی بر شواهدی در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی وجود ندارد.
در این مطالعهآینده نگر، کلیه بیمارانی که برای جراحی خارج کردن وسیله ارتوپدی دربیمارستانهای امام خمینی ...
بیشتر
اعمال جراحی خارج کردن سخت افزارهای ارتوپدی جزء شایعترین اعمال الکتیو ارتوپدی می باشد. باورها و نظرات جراحان ارتوپد در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی متفاوت است.راهکار مبتنی بر شواهدی در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی وجود ندارد.
در این مطالعهآینده نگر، کلیه بیمارانی که برای جراحی خارج کردن وسیله ارتوپدی دربیمارستانهای امام خمینی و بوعلی سینای ساری بستری شده بودند و به اتاق عمل منتقل گردیدند، مورد بررسی قرار گرفتند.
۱۴0 نفر شامل۹0مرد (۶۴.۵٪)و۵۰زن (۳۵.۵٪) با میانگین سنی 18.48±35.54سال(95-18سال)وارد مطالعه شدند . بیشترین محل آناتومیک ساق با 39(7/27 درصد) و ران با 21 مورد (9/14 درصد) و کمترین محل لگن با 1(7/0 درصد) و شانه با 2 مورد (4/1 درصد)بود. 26 بیمار( 18.5%) به دلیل موارد الکتیو (توصیه جراح و انتخاب بیمار)جراحی شدند.مدت عمل جراحی و طول مدت بسستری در این بیماران به طور متوسط به ترتیب 12/33 دقیقه و 44/4 روز بود.
تصمیم گیری در مورد درآوردن قطعات ارتوپدی سخت بوده و نیازمند توجه به همه مسائل و اندیکاسیون های موجود می باشد.با توجه به کمبود منابع مالی و نیروی کار بیمارستانی، می توان با کم کردن علل خارج سازی الکتیو، به بیماران ضروری تر رسیدگی کرد